توضیحات
مبانی نظری بازی درمانی
مبانی نظری بازی درمانی در 31 صفحه همراه با منابع و پيشينه پژوهش در کيفيت عالي تهيه شده است.
در هر پژوهشي مباني نظري و طرح ديدگاههاي نظريه پردازان از اهميت ويژه اي برخوردار است.
يکي از جنبه ها عمده و ضروري در هر پژوهش مطالعه منابع مربوط به موضوع مورد تحقيق است.
در اين راستا در اين فصل ابتدا به بررسي مباني نظري متغيرهاي پژوهش پرداخته شد و سپس پيشينه تحقيق مورد بررسي قرار گرفت.
فهرست عناوين مبانی نظری بازی درمانی
- بازی درمانی
- رویکردهای بازی درمانی
- بازی درمانی براساس رویکرد روان تحلیلی
- بازی درمانی براساس رویکرد رفتاری – شناختی
- بازی درمانی براساس رویکرد گشتالت درمانی
- بازی درمانی براساس رویکرد آدلر
- اصول بازی درمانی
- شرایط اولیه درمانگر
- ویژگی های بازی درمانگران
- اتاق بازی درمانی
- رشد مهارت های دست در کودکان
- دسترسی
- الگوهای گرفتن
- مهارتهای دستکاری داخل دستی
- حمل کردن
- رها کردن ارادی
- مهارتهای پرتاب توپ
- رشد مهارتهای استفاده از ابزار
- رشد مهارتهای قیچی کردن
- پیشینه
قسمتی از متن مبانی نظری بازی درمانی
بازی فعالیتی داوطلبانه و برخاسته از انگیزه های درونی است که در آن تعیین چگونگی کاربرد هر شئ به اختیار خود فرد است.
در بازی هیچ هدف بیرونی وجود ندارد. خود فرآیند بازی لذت بخش است و نتیجه نهایی آن ارزش چندانی ندارد.
بازی مستلزم خود جسمی، ذهنی و عاطفی کودک به شیوه ای خلاقانه است که ممکن است با تعامل اجتماعی هم همراه باشد.
بنابراین، زمانیکه کودک مشغول بازیست میتوان گفت که کل روح و جسم کودک در بازی حضور دارد.
اصطلاح بازی درمانی متضمن پذیرفتن فعالیت هایی است که میتوان آنها را بازی طلقی کرد.
هرگاه کودکی مشغول کتاب خواندن باشد، نمیگوییم که او دارد بازی میکند.
تعریف
همسو با این تعریف از بازی، بازی درمانی اینگونه تعریف میشود که: ارتباطی پویا و بین شخصی میان بک کودک (یا فردی در هر سن) و درمانگری که در روشهای بازی درمانی آموزش دیده است و وسایل بازی گزینش شده ای را فراهم می آورد و برای کودک (با فردی در هر سن)، ایجاد ارتباطی ایمن را سهولت میبخشد تا بتواند بوسیله بازی –یعنی طبیعی ترین وسیله ارتباطی کودک- خود (احساسات، افکار، تجربه ها و رفتارها) را ابراز کند و به کاووش در آن بپردازد تا به رشد و تحول بهینه نایل شود. (لندرث، 1390)
بیشتر بزرگسالان قادرند احساسات، ناکامی ها، اضطراب ها و مشکلات شخصی خود را در قالب نوعی بیان کلامی ابراز کنند.
بازی برای کودک همانند سخن گفتن برای بزرگسالان است. اگر به کودکان فرصت داده شود، آنها احساسات و نیازهایشان را به شیوه یا به صورت فرآیند ترجمانی که به مثابه شیوه ابراز بزرگسالان است در قالب بازی ابراز میکنند.
ساز و کار ابرازگری و ابزارهای ارتباطی کودکان با بزرگسالان شباهت دارد براساس این دیدگاه، کودکان اسباب بازی ها را همانند واژه ها بکار میبرند و بازی زبان آنهاست.
محدود کردن درمان به ابرازگری های کلامی چیزی نیست جر انکار موجودیت تصویری ترین نوع بیان یعنی فعالیت.(کلم ،1393).
- در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر و یا تمایل به مشاوره سئوالات خود را در فرم تماس وارد نمایید.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.